“YARIN HALLEDERİM” DEDİ İÇİNDEN

 

Yanağından süzülen

Kendine ait olmayan ter damlasının

Yastıkta bıraktığı kir izinden iğrenirken

Tavandan sarkan

Örümcek ağına takıldı gözleri

Ve bir kaç leke daha

"Nasıl oldu da görmedim

Neyse...

...Yarın hallederim" dedi içinden...

 

"Yarın hallederim"

Yarın...

Ne kadar çok şeyi vardı yapacak

Ne kadar çok şey yarına kalmış

 

Kurulu bir saat gibi uyanmış

Sabahları geldi aklına

Çocuğun okul çantası

Biraz kahvaltı

Biraz televizyon

Biraz temizlik yapmalıydı

Biraz makyaj

Biraz alışveriş

Biraz... /

 

Sustu düşüncesi

Her şey...

Her şey birazdı hayatında

"Biraz da mutluluk" diye

mırıldandı içinden

Son fırça darbesine muhtaç

Son darbeye aç bir tablo

 

Sağ elinin içi ıslak

Bacakları açık kalmaktan kasılmış

Ölüye kazılmış toprak gibi hissiz

Ve  Nefessiz...

Sol eliyle sol memesini yan tarafa çekti

-Sıkışmış- iki terli vücuttan...

 

Solukları sıklaştı adamın

"Nihayet"

Kasılmalarının bitmesini bekledi

Ve yan tarafına düşüşünü et yığınının...

"Et yığını" mı?

"Tuhaf ve ne itici benzetme bu tanrım"

Ve sonrasında

Anlaşılması güç bir kaç kelime daha

 

Dudakları dua okur gibi sarkık

Elleri bir körün kalabalık ezberi gibi

Yan tarafa konmuş havluya uzanarak...

Çabuk hareketlerle doğruldu...

 

---

Sıcak su kiri çabuk alır derler

Titrek bacaklarından

Kaynar suların süzülüşünü seyretti...

Ve  suyun buharından

net göremediği kendini...

 

Yağmuru da sevişim bundan

 

Heykel gibi kalırdı her seferinde

Bir heykel gibi cansız

Bir tabut gibi zamansız...

 

Mermerden yaratılmalıydı

Ya da en adi taştan

Ne bir tene değmeliydi istemsiz

Ne de bir terden kirlenmeliydi insan